خزعبلات

وقتی میزون نیستی، پناه می بری به یه چیزی. برای هر کسی هم این سرپناه یه چیزی هست. یکی با کتاب، یکی با موسیقی، یکی با داد زدن، یکی با گریه کردن، یکی با خندیدن و چرندیات گفتن، یکی با مست شدن، یکی با سیگار کشیدن، یکی با مواد کشیذن و یکی هم که خیلی حالش بده میزنه خودشو به ... میده.خوب توی شدت و ضعف این هایی که توی بالا ردیف کردم هم میشه حرف زد. مثلا یارو بهمن فنچ بکشه یا بره اولترا لایت بکشه، یا زار بزنه و یا فقط بغض کنه. مثلا یکی میره الکل 99.5% سر میکشه، یکی هم هست با آبجو 5% هم فاز میگیره. امروز بعد از خستگی فراوان رسیدم خونه و هیچ درمونی برای حس من وجود نداشت و تنها چیزی که تونست منو خوبه خوب کنه، شنیدن آواز روحانی و طرب انگیز بیات ترک، اونم از نوع اصل جنسش یعنی محصول استاد مرحوم جلال ذوالفنون بود. آلبوم شیدایی با صدای صدیق تعریف که مثل یه آبجوی 5% بود ولی فاز الکل 99.5% رو داشت. خیلی خوبه این آواز. یادمه یه بار توی فیسبوک نوشتم ازاینکه خدا آواز بیات ترک رو خلق کرد ازش ممنونم. البته باید بگم درسته این ملودی های موسیقی رو ما انسانها ساختیم، ولی از بس نشئه کنندست که راهی پیش رومون نمیمونه و مجبوریم بگیم که این نواها ماورایی و روحانی هستن. بیات ترک مثل یه آدمه معتدله. مثلا ماهور مثل رمضون می مونه، نوا مثل آدمای غصه خور، همایون مثل آدمای شکست عشقی خورده، ولی بیات ترک یه آدمه معتدله. تنها آدمی که می تونم مثال براش بیارم عارف. بیات ترک نماد آرمانی یک انسان کامله که به صورت موسیقی نگاشته شده. باز هم خدا و هر کسی این آواز برای اولین بار به گوشش رسیده ممنونم. پس به همه دلایل بالا، پیشنهاد آلبوم این هفته من هم شد آلبوم "شیدایی".