زندگی آدم مثل یه فیلمه، یه فیلم کمیک تراژیک رومنس خشن عاشقانه آرام و اکشن. مسلمه این فیلم یه موسیقی متنی داره. الان یه حسی بهم میگه  (حسی که خیلی قویه) موسیقی ای که داره دقیقا برای این لحظه نواخته میشه، آهنگ To the unknown man ونجلیسه. هیچ حسی توش پیدا نمیکنی از اون حس هایی که توی بالا گفتم. یه خلسه محض و بی واسطگی با جهان اطرافت، ولی مثل کل زندگی (مثل همه فیلم های خوب)، یه حسی از ابهام و تردید توش وجود داره، یه حس کاملا ساده ولی مرموز و پررمز و راز، یه حسی که تو رو میشیندونه تا ببینی آخرش چی میشه. تردیدی که زیبایی و زشتی طبیعت رو بیان میکنه. تردیدی که آخرش به ...... ختم میشه. هیچی نمی دونم. همین!