تا قبل از اينكه اين رمان رو بخونم، رمان"روز قتل رييس جمهور" نجيب محفوظ، نويسنده بزرگ مصر و برنده نوبل 1988، بهترين رماني بود كه خونده بودم. داستاني كه روايت عاشقانه عشق بي فرجام  "علوان فواز محتشمي" و "رنده مبارك سليمان" دو جوون مصريه كه در عصر انورسادات زندگي ميكنن. نمي خوام راجع به اين رمان بنويسم، چون مجال ديگه اي ميخواد و حوصله اي بسيار.
اما... امروز ميخوام از رماني بنويسم كه از امروز تا زماني كه رمان ديگه اي پيداش نشه و جاشو نگيره، بهترين رمانيه كه تو زندگيم خوندم خوندم. فكر نمي كردم رماني جاي "روز قتل رييس جمهور" رو بگيره، ولي گرفت. طبيعت زندگي و ادامه حركت زندگي هم به همين تغييرات بهترين ها بستگي داره. توي موسيقي هم همينجوريه. بارها شده كه بهترين آهنگي كه تو زندگيم گوش دادم عوض شده و هر باز كه اين تغيير اتفاق افتاده به خودم گفتم كه اين دفعه آخره، ولي اين طور نشده. براي فيلم هم همين اتفاق افتاده. يه زماني عاشق سينه چاك "شجاع دل" مل گيبسون بودم، يه زماني عاشق "پل هاي مديسون كانتي" كلينت ايستوود، يه موقع عاشق "لاك پشت ها هم پرواز مي كنند" بهمن قبادي، يه زماني "بيمار انگليسي"، يه موقع "خارج آفريقا" و ... ده ها تغيير ديگه. اما الان فقط "سينما پاراديزو" تورناتوره حرف اول و آخر رو ميزنه...
از اين اباطيل كه بگذريم، ميرسيم به رمان "سمفوني مردگان" عباس معروفي كه امروز تمومش كردم و در يك كلمه ميگم براي درك عظمت و زيبايي اين رمان فقط بايد بخونيدش. چون هر چي بگم و هر توصيفي از اين رمان بكنم، كار بيهوده اي كردم و ارزش اين رمان رو پايين آوردم. خواهشا بخونيدش. هيچ نقد و نظري راجع بهش ندارم، فقط ميگم بخونيدش تا علاوه بر اين همه آدمي كه ميشناسيد، "آيدين" و "اورهان" و "اياز" و "آيدا" و "سورملينا" رو هم بشناسيد و به دايره آدم هاي ذهنتون راه بديد و بدونيد درسته اين آدما تو خيال عباس معروفي زاده شدن، ولي به خدا زيادن آدمايي مثل "آيدين" كه هممون يه جور آيدينيم و بيشتر از اون هر كدوممون يه "اورهان" توي وجودمون داريم، به قول آيدين: يه اورهان خبيث. معشوقي به نام "سورملينا" رو تصور كنيد كه از معشوقيت به عاشقيت رسيده و منتهاي آمال هر عاشقيه. سواي همه دردها و رنج هاي اين رمان، تصويرسازي عشق "آيدين" و "سورملينا" فوق تصوراته. جان من بخونيد اين رمان رو. در حديث داريم: "بخوانيد سمفوني مردگان را، پيش از آنكه بميريد". ممنون!