یادم رفت از یه اتفاق بنویسم. اتفاقی که توی بامداد 31 تیر افتاد. بالاخره بعد از مدت ها، آلبوم "سمفونی فلک الافلاک" رو توی اینترنت پیدا کردم و خریدمش، با کیفیت 320. مثل آلبوم "راز شیدایی" مدت های مدیدی بود دنبالش میگشتم، مدت ها که میگم یعنی خیلی.
موسیقی کامبیز روشن روان، همیشه شنیدنیه. اولین خاطراتم با روشن روان بر میگرده به آلبوم های ساقی نامه 1 و 2 و عاشقانه ترین اثرش، "یادگار دوست"، همگی با صدای شهرام ناظری. البته بعدها بیشتر موسیقی روشن روان با صدای بیژن بیژنی عجین شد و شناسنامه گرفت.
انسانی که عاشق ملودی های محلیه و توی سمفونی فلک الافلاک از دو تا ملودی ناب حماسی لری استفاده شده. ملودی های "تفنگ" و "دایه دایه" که تفنگ رو اولین بار با صدای سیما بینا شنیدم و چه پرقدرت اجرا شده بود، با یه لر تمام عیار، فرج علیپور. ولی دایه دایه رو قبلا شنیده بودم. اتفاقا سیما بینا توی اون اجرا، دایه دایه رو هم اجرا کرده بود. اصلا نمی دونم کسی پیدا میشه ملودی "دایه دایه" رو نشنیده باشه؟
من همیشه گفتم یه شنونده حرفه ای و منتقد آماتوری هستم. سمفونی زیباست، مخصوصا وقتی توضیحات روشن روان رو برای چهار بخش سمفونی بدونی. عالی و با هدف و ختم به ملودی دایه دایه توی ماهور و سرخوشی و امید فتح.
از وقتی دانلودش کردم 2-3 باری بیشتر نشنیدمش. باید بیشتر گوش کنم تا بیشتر راجع بهش بنویسم. ولی علاقه این چند مدت اخیر به آلبوم موسم گل من رو به موسیقی ایرانی که به فرم ارکسترال در اومده بیشتر علاقمند کرده. حالا میام و می نویسم از این آلبوم. اما لینک های توضیحات روشن روان برای چهار بخش سمفونی رو براتون میذارم. اگه یه روزی خواستید سمفونی رو گوش بدید، اول گوش کنید و فضاسازی کنید، بعد ببینید روشن روان چی میگه. فعلا.