توي پيج كريستف رضاعي ديدم اين متنو. خوشمان آمد بسي:

تلخي واقعيات و حقايق و خواسته هايي كه بعدا به پوچي آنان پي برد، مانند اسيدي ذره ذره ي وجودش را به هلاكت رساند . كم كم از همه دوري گزيد در گوشه اي به خود پيچيد و زود تر از همه به سراغش رفت. آري اين سرنوشت آناني است كه از خواب رويا هاي احمقانه بيدار مي شوند.