خيلي مونده تا صاحب نظر ها و كارشناس هاي موسيقي بفهمن، "معين" چه اعجوبه ايه. يعني صداش به تنهايي مثل يه تكنوازي ساز و اجراي آواز ميمونه... من عاشق اين بشرم. 
من از سال 80 بود كه با موسيقي ايراني آشنا شدم، قبلش به اندازه اي كه گوسفندان شعيب يا بز اخفش موسيقي مي دونستن، حقير هم همونقدر مي دونستم. موسيقي سنتي ايران به هر نحوش كه فكر كني (البته با حفظ اصول و اجراي خالص اون) زيباست. حالا ميتونه اين موسيقي ايراني، موسيقي رديف دستگاهي ايران، تكنوازي، بداهه نوازي، گروه نوازي و در ديدي وسيع تر موسيقي محلي و مقامي باشه. موسيقي سنتي اي كه توي بعضي از كارهاي معين مي شنويم، موسيقي ايه كه بيشتر توي برنامه گلها باهاش روبرو هستيم. موسيقي اي كه نماينده اين جريان گلپا و ايرج هستن. 
صداي معين يه اصالت عجيب موسيقي ايراني داره و اجراهاي سنتيش عالي هستن. هميشه با گوش دادن به صداي معين ياد دايي مرحومم مي افتم. خيلي عجيبه، چون وقتي داييم مرد، من 5 سالم بود و نه اون موقع مي دونستم معين كيه و نه اصلا داييم رو درست به ياد ميارم، فقط دو سه تا خاطره تصويري مبهم ازش دارم و هيچ وقت صداي معين با داييم قرينگي پيدا نكرده بوده و ....
معين خواننده بزرگيست. اينو از من بپذيريد...
فرض كن يه كنسرت با عليزاده ميداد. آخ يعني اينا جمعيتو پاره پوره ميكردن...

پ.ن : در حال گوش دادن به آهنگ "يكي را دوست مي دارم" معين نوشته شد.